Uchwyty wiertarskie stanowią integralną część maszyn służących do obróbki skrawaniem, takich jak wiertarki, frezarski i tokarki.
Głównym zadaniem uchwytów wiertarskich jest mocowanie wierteł w obrabiarce. Mają one możliwość mocowania wierteł o średnicy od 0,1 mm do nawet 20 mm.

Rodzaje uchwytów wiertarskich

Uchwyty wiertarskie ( ceny uchwytów wiertarskich )  stanowią swego rodzaju część łączącą obrabiarkę (wiertarkę, frezarkę, tokarkę) z wiertłem. Głównym kryterium podziału uchwytów jest sposób mocowania.

W tym zakresie wyróżniamy uchwyty wiertarskie samozaciskowe i uchwyty mocowane na kluczyk.
Uchwyty wiertarskie samozaciskowe są zdecydowanie wygodniejsze w użyciu. Montowanie wiertła odbywa się bardzo łatwo, bez stosowania dodatkowego klucza a przede wszystkim bardzo szybko ( https://artykulytechniczne.pl/wiertla-do-metalu-nwka-din-338.html ).
Stosując tego rodzaju uchwyty wiertarskie samozaciskowe, wystarczy obrócić obudowę uchwytu i tym samym zbliżać jego szczęki do mocowanego wiertła.
W ofercie sklepów narzędziowych znajdują się uchwyty wiertarskie samozaciskowe bezkluczykowe oznaczone symbolem normy wymiarowej PN: PTRu oraz PTRw.
Uchwyty z tymi oznaczeniami z jednej strony są samozaciskowe, zaś z drugiej są mocowane odpowiednio na otwór skrócony stożkowy (PTRu) lub mocowany na gwincie (PTRw).

Uchwyty wiertarskie kluczykowe, wymagają do zamocowania wiertła zastosowania specjalnego kluczyka.
Ten kluczyk obraca pierścieniem, który następnie zbliża do siebie szczęki uchwytu i tym samym mocuje w obrabiarce wiertło.

W czym mocujemy uchwyty wiertarskie

Uchwyty wiertarskie mogą być mocowane na różne sposoby. Pierwszym z nich jest mocowanie monolityczne z trzpieniem. W tym wypadku trzpień jest na stałe złączony z uchwytem wiertarskim.
W przypadku tego rodzaju mocowania występuje znacznie mniejsze bicie osiowe całego układu, czyli uchwytu i trzpienia wiertarskiego. Istnieje również możliwość wwiercania obrotami prawymi i lewymi a także możliwość stosowania udaru – niezbędnego do pracy w bardzo ciężkich warunkach.

Tego rodzaju mocowanie uchwytów wiertarskich zapewnia również zwiększenie wydajności pracy wierteł a także większą jakość obróbki. Wiercone otwory są dokładne, precyzyjne i odznaczają się mniejszą chropowatością powierzchni i mniejszą tolerancją.
Mocowanie monolityczne posiada jednak pewne wady. Zapewne na pierwszy plan wysuwa się zdecydowanie wysoka cena takiego uchwytu wiertarskiego, w porównaniu z innym rodzajem mocowania. Ponadto tego uchwytu nie można stosować do obrabiarek (wiertarek, tokarek, frezarek) starszego typu. Tego rodzaju uchwyty wiertarskie monolityczne ulegają również uszkodzeniom (cały uchwyt lub trzpień), a wówczas nie ma możliwości ich naprawy i cały uchwyt nie nadaje się już do użycia.

Innym sposobem jest mocowanie łączone, które polega na połączeniu uchwytu i trzpienia za pomocą gwintu lub na wcisk. Jest to bardzo popularne połączenie, oznaczane symbolem normy wymiarowej DIN 238. Oznaczenie odzwierciedla zawsze wielkość stożka i odpowiada średnicy stożka mierzonej w jego najwęższej części, np. B12, B14, B16.

Mocowanie za pomocą uchwytu wiertarskiego na stożku skróconym odznacza się znacznie niższą ceną a także możliwością wiercenia zarówno obrotami prawymi, jak i lewymi.
W tym wypadku istnieje możliwość łączenia trzpienia do uchwytów wiertarskich a trzpienia uchwytu. Najczęściej stosowany jest tu gwint zunifikowany UNF, o różnych parametrach: UNF ½-20, UNF 3/8-24.
Takie rozwiązanie umożliwia zastosowanie wiercenia udarowego lecz nie ma możliwości wiercenia obrotami lewymi. Taki rodzaj wiercenia mógłby spowodować odkręcenie uchwytu wiertarskiego od trzpienia.
Uchwyty wiertarskie mogą być również stosowane ze stożkiem Morse`a. Ich zaletą jest możliwość zastosowania w obrabiarkach starszego typu, a także wiercenia zarówno obrotami prawymi jak i lewymi. Jednak w tych uchwytach wiertarskich nie zaleca się wiercenia z zastosowaniem udaru.