Historia kobiet, które grały w baseball, sięga lat 60. XIX wieku, kiedy to Vassar College w Poughkeepsie w stanie Nowy Jork zaprezentował drużynę. Około 80 lat później, powstała prawdopodobnie pierwsza formalna kobieca zawodowa liga baseballowa, All- American Girls Professional Baseball League.
AAGPBL, która rozpoczęła swoje pierwsze rozgrywki w 1943 roku trwała przez kilkanaście lat, dając ponad 500 kobietom szansę gry, jaka nigdy wcześniej nie istniała. Spopularyzowana przez film fabularny „A League of Their Own” z 1992 roku, tak zwana „liga szminek” była pomysłem właściciela Chicago Cubs, Philipa K. Wrigleya jako sposób na utrzymanie boisk podczas II wojny światowej.
Philip Knight Wrigley
Często był określany jako PK Wrigley. Urodził się w 1894 roku w Chicago. Ukończył Phillips Academy w Andover w stanie Massachusetts w 1914 i krótko uczęszczał na University of Chicago. Był główną postacią, która przyczyniła się do powstania pierwszej profesjonalnej ligi kobiet. Dodatkowo był amerykańskim producentem gumy do żucia i dyrektorem w Major League Baseball, dziedzicząc obie te role jako cichy syn swojego znacznie bardziej ekstrawaganckiego ojca, Williama Wrigley Jr.
Historia ligi
Jesienią 1942 r. wiele mniejszych drużyn ligowych zostało rozwiązanych z powodu wojny. Młodzi mężczyźni, powyżej 18 roku życia, byli powoływani do wojska. Obawa, że ta sytuacja się utrzyma, a parki Major League Baseball w całym kraju będą zagrożone upadkiem, skłoniły Philipa K. Wrigleya, potentata gum do żucia, który odziedziczył po ojcu franczyzę Major League Baseball z Chicago Cubs, do rozwiązania tego dylematu. Wrigley poprosił Kena Sellsa, asystenta generalnego Chicago Cubs, aby stanął na czele komitetu, który będzie odpowiedzialny za wyszukiwanie rozwiązań. Komitet zalecił utworzenie kobiecej ligi softballu, która byłaby przygotowana do wejścia na boiska Major League, jeśli frekwencja spadłaby z powodu utraty zbyt wielu wartościowych graczy, aby przyciągnąć tłumy.
Dzięki zaangażowaniu grupy biznesmenów ze Środkowego Zachodu i wsparciu finansowemu Wrigleya wiosną 1943 roku powstała All-American Girls Softball League. Liga została utworzona jako organizacja non-profit. W połowie pierwszego sezonu rozgrywek rada powiernicza zmieniła nazwę ligi na All-American Girls Baseball League, aby odróżnić ją od istniejących lig softballowych, ponieważ zasady gry były identyczne z tymi, które były w Major League Baseball. Jednakże zastosowanie krótszych dystansów i podstępnego rzucania piłką powstały spory odnośnie do słowa użytego w nazwie, „Baseball”. Tak więc pod koniec sezonu 1943 oficjalna nazwa ligi została ponownie zmieniona na bardziej opisową All-American Girls Professional Ball League. Koniec końców nazwa w późniejszych latach nadal się zmieniała, by ostatecznie w 1988 roku National baseball Hall of Fame uznała ligę za All-American Girls Professional Baseball League (AAGPBL).
Budowa zespołu
Drużyny składały się z piętnastu zawodników, menedżera (trenera), menedżera biznesowego i opiekuna. Wierzono, że pozyskanie wybitnych osobistości ze sportu męskiego jako menedżerów drużyn kobiet zwiększy ciekawość i zainteresowanie publiczności. Pierwszymi wybranymi menedżerami byli Johnny Gottselig; Bert Niehoff, były zawodnik Major League i menedżer pomniejszej ligi; Josh Billings, były zawodnik Major League; i Eddie Stumpf, były łapacz Milwaukee Brewers.
Wrigley pierwotnie przewidział, że parki baseballowe Major League mogą zyskać na tym, że kobiety będą grały mecze w tych dniach, kiedy drużyny męskie będą rozgrywać spotkanie na wyjeździe. Obliczył, że zmaksymalizowałoby to wykorzystanie parków, które obecnie były wykorzystywane tylko w 50% czasu. Zwrócił się z tym do innych właścicieli Major League, ale pomysł nie został dobrze przyjęty. Do rozgrywania spotkań wybrano cztery miasta spoza Major League, które znajdowały się w niewielkiej odległości od głównej siedziby ligi w Chicago i oraz znajdowały się stosunkowo blisko siebie. Wśród nich były:
- Racine;
- Kenosha;
- Rockford;
- South Bend.
Arthur Meyerhoff, dyrektor ds. reklamy Wrigley’s, został obarczony odpowiedzialnością za koordynację działań z urzędnikami miejskimi i liderami obywatelskimi w tych społecznościach. Opracowano przewidywany budżet. Wrigley zgodził się sfinansować połowę kosztów funkcjonowania każdej z drużyn oraz wszystkie wydatki przekraczające budżet. Dyrektorzy miast-gospodarzy zgodzili się pokryć drugą połowę przewidywanych kosztów operacyjnych.
Pierwszy sezon – 1943
Recenzje na temat pierwszego roku gry były pozytywne. Drużyny zostały dobrze przyjęte przez kibiców w czterech miastach sponsorujących. Frekwencja w sezonie 1943 wyniosła 176 612 fanów. Przedstawiciele Ligi Narodowej, prasa i fani tego sportu w całych Stanach Zjednoczonych byli zdumieni tym, jak dobrze kobiety grały w baseball, a także entuzjazmem i wsparciem, jakie otrzymały drużyny w miastach goszczących. Na ten sukces złożyło się kilka czynników a w tym samym czasie większość narodu była w taki czy inny sposób zaangażowana w wysiłek wojenny.
Kobiety, które były gospodyniami domowymi, opuściły swoje domy, aby wesprzeć swój naród, podejmując pracę w fabrykach, które zostały przekształcone w produkcję amunicji i innych maszyn wojskowych. Ta zmiana w tradycyjnym zawodzie kobiet sprawiła, że środowisko dla akceptacji kobiet jako zawodowych sportsmenek stało się znacznie bardziej przyjazne. Innym czynnikiem były ograniczenia, jakie wojna nałożyła na naród amerykański. Niektóre rzeczy były racjonowane, a należały do nich, m.in.:
- artykuły spożywcze;
- artykuły luksusowe;
- opony;
- benzyna.
Lata powojenne
W pierwszych trzech latach po II wojnie światowej drużyny często przyciągały na pojedynczy mecz od dwóch do trzech tysięcy kibiców. Jednym z najważniejszych wydarzeń w lidze było obejrzenie przez około 10 000 osób dwumeczu z czwartego lipca 1946 roku w South Bend w stanie Indiana. Szczyt frekwencji w AAGPBL przypadł na sezon 1948, kiedy to dziesięć drużyn przyciągnęło 910 000 fanów. Jednak w kolejnych latach frekwencja spadła. Jedną z przyczyn spadku frekwencji i związanego z tym spadku przychodów była decentralizacja ligi. Pod koniec sezonu 1950, dyrektorzy drużyn głosowali za zakupem AAGBBL od Arthura Meyerhoffa i prowadzeniem swoich drużyn niezależnie. Max Carey zrezygnował z funkcji prezydenta ligi i został zastąpiony przez swojego asystenta, Freda Leo.
Bez scentralizowanej kontroli nad reklamą, promocją, pozyskiwaniem graczy i rozwijaniem ich talentów, liga zaczęła się rozpadać. Sytuacja finansowa właścicieli poszczególnych drużyn pogarszała się i utrudniała im funkcjonowanie w oparciu o deficytowe wydatki wynikające ze spadającej frekwencji. Kurczenie się lokalnej bazy kibiców wynikało po części z rozwoju innych form rekreacji i rozrywki oraz pojawienia się telewizyjnych rozgrywek ligowych na początku lat 50. Ponadto, w tym czasie gra w All-American była czysto baseballowa, a utalentowane kobiety grające w baseball nie były łatwe do znalezienia.
Utalentowane zawodniczki softballu potrzebowały treningu i doświadczenia, aby odnieść sukces we wszech amerykańskiej grze baseballowej z jej większymi odległościami od pola gry, mniejszą piłką i rzucaniem jej z nadgarstka. Ponieważ przychody spadły, poszczególne drużyny nie były już w stanie wspierać debiutanckich zespołów szkoleniowych, takich jak Colleens i Sallies. Do 1952 roku w lidze pozostało tylko sześć drużyn, po tym, jak rozwiązano Kenosha i Peoria. W sezonie 1954 pozostało tylko pięć drużyn: Fort Wayne, South Bend, Grand Rapids, Kalamazoo i Rockford i było to początkiem końca ligi kobiet, która stanowiła pewne urozmaicenie w tych ciężkich czasach.
Podsumowanie
Powstanie pierwszej profesjonalnej ligi dla kobiet grających w baseball było niezwykłym, lecz przełomowym wydarzeniem, które niestety nie trwało zbyt długo. All-American Girls Professional Baseball League dała ponad 500 zawodniczkom możliwość grania na profesjonalnym poziomie w baseball, czyli sport, który jest najbardziej popularny w Stanach Zjednoczonych, a który został zdominowany przez mężczyzn. Aktualne zespoły, które występują w American League w dywizji wschodniej znajdziesz poniżej w tabeli:
| Zespół | Miasto | Data powstania |
| Baltimore Orioles | Baltimore, Maryland | 1901 |
| Boston Red Sox | Boston, Massachusetts | 1901 |
| New York Yankees | Nowy Jork, Nowy Jork | 1901 |
| Tampa Bay Rays | St. Petersburg, Floryda | 1998 |
| Toronto Blue Jays | Toronto, Ontario | 1977 |
Liga działała od 1943 roku do 1954 roku i reprezentowała jeden z najbardziej unikalnych aspektów baseballowej historii Stanów Zjednoczonych. Fani tego sportu nadal mogą oglądać męską odmianę, a mecze odbywają się praktycznie codziennie. Co więcej, jeżeli lubisz ryzyko, to możesz rozpocząć swoją przygodę GG bet casino. Marka, która stoi za całym przedsięwzięciem, oferuje zarówno gry hazardowe, które są dostępne całkowicie za darmo dla niezalogowanych użytkowników jak i zakłady bukmacherskie na mecze baseballa a także innych sportów, które cieszą się dużą popularnością. Jeżeli chcesz zagrać w gry od najlepszych dostawców gier kasynowych tj.: NetEnt, Microgaming, Play’n Go czy Betsoft to wejdź na stronę i zarejestruj się już teraz!